Świt. – 1884. – Dodatek do nr 12. – Ryc. nr 11-12, s. 198

• Fig. 11. Suknia balowa lub wieczorowa, z różowego adamaszku lub otomanu białego w kolorowy deseń. Spódniczka okrągława jak zwykle, obwodu cztero-łokciowego, może być z materyi tańszej, tylko w tym samym tonie jak reszta sukni, naszyta koronkami ukośno do samej góry, dół spódniczki musi być równany aż do dwóch drobnych falbanek; można by lewy bok zapełnić buffą (naturalnie u samego dołu nad falbankami) co nawet byłoby daleko ładniej. Przednia draperya składa się z dwóch brytów, dwu-łokciowego i jedno-łokciowego, ażeby zapełnić miejsce gdzie koronki niedoszły. Koniecznem jest, aby tylna część spódniczki, aż do ostatniego kulisu mogłaby być zagarnirowana, gdyż przy poruszaniu się trenu zawsze jest widoczną. Tren składa się z trzech brytów, stosownie do życzenia 3-4 łokci długości; nałożony na muślin i podbity tanim atłasem kolorowym, np. jeśli suknia jest koloru białego, w różowe kwiaty, można użyć atłas bladoniebieski. Staniczek bawetowy, wycięty, ugarnirowany koronką; Plecki mogą być krajane od razu z trenem co też najpiękniej wygląda. Jeśli dodaje się kwiaty to zwykle na lewej stronie na samym biodrze, a na staniczku przy gorsie.
• Fig. 12. Okrycie dla dziewczynki od lat 8 do 12. Z kortu brudno czerwonego, bardzo ciemnego, 4 ½ łokcia materyału. Przody paltocikowe, plecki lekko wcięte, bez rękawów. Pelerynka na łokieć długości, daleko zręczniej wypadnie, jeżeli tworzyć będzie na ramieniu rękaw angielski t.j. nadmarszczony. Kołnierzyk męski odwracany. Konieczne są po bokach kieszonki przecięte i jedna do chusteczki na piersiach. Płaszczyk taki może być ubrany taśmą wełnianą.