Świt. Mody Paryzkie. – 1887. – Dodatek do nr 152. – Ryc. nr 1-4, s. 1 i 2

• Fig. 1 i 2. Kostium wełniany przybrany aksamitkami. Spódnica ubrana jest z dołu trzema aksamitkami. Upięcie z przodu i z boków skrajane jest razem ze stanikiem, upięcie to z jednego boku wysoko podniesione i zebrane na aksamitna kokardę, z drugiego spada gładko do dołu spódnicy; plecy i tylne boczki są odcięte i podgarnirowane drobną falbanką jedwabną, z pod tego koroczka spadają trzy marszczone w stanie bryty, z jednego boku zszyte z upięciem, z drugiego zaś lekko drapowane i przyczepione do spódnicy za pomocą krytych haftek. Szarfa z jedwabnej materyi, oraz naszycie z aksamitek przybiera suknię według wzoru.
• Fig. 3. Kostium z czarnej jedwabnej materyi, naszytej dżetem. Przód i boki spódnicy naszyte są bulkami z czarnego dżetu, wielkości grochu. Upięcie tworzy z przodu krótka bufę, z tyłu zaś druga graperyę. Stanik zupełnie gładki, zapięty jest na boku na kryte haftki. Na to idzie rodzaj obcisłego Figara z materyi naszytej dżetem. Kołnierzyk mankiety i półpasek dżetowe.
• Fig. 4. Kostium z wełny i pekinu. Spódnica ma na przodzie naszyty pas z pekinu. Upięcie fałdowane w stanie spada wokoło w gładkich plisach, z przodu tylko ślimakowato podnosi się na pasie z pekinu. Ślimak ten powinien być obszyty drobnemi bulkami drzewnemi. Stanik z gładką baskiną ma przody plisowane, przybrane półpaskiem i manietami z aksamitu.