Świt. Mody Paryzkie. – 1887 nr 146. – Ryc. nr 7-9, s. 2

• Fig. 7. Kostium z wełny gładkiej i fantazyjnej. Spódnica z fantazyjnej wełny bronzowej, w ciemniejsze aksamitne kwadraty; tiunika składa się z trzech części; jeden bryt objęty skosem z fantazyjnej wełny, spada z przodu długim zębem; drugi tworzy rodzaj podwiniętej bufy, dwa tylne bryty udrapowane są suto. Stanik ma fałdowany karoczek, przody przybrane są o 12 cent. poniżej szyi bufą, objętą z jednej strony skosem aksamitnym; stanik zapina się pod tym skosem na haftki lub płaskie guziki; u góry stanik zapina się skośnie na dwa metalowe guziki. Kołnierzyk, makiety i pół pasek aksamitne.
• Fig. 8. Kostium z wełny gładkiej i w kratę. Spódnica składa się kontafałd gładkich i kratowanych. Tiunika krótko zebrana jest w poprzeczne kontrafałdy. Stanik ma karczek kraciasty; na przody spada wełniana bufa, którą można też odrzucić. Krótka baskinia objęta jest wokoło paskiem z aksamitu; kołnierz i mankiety aksamitne. Na taką suknię potrzeba: 13 łokci gładkiej wełny i 7 łokci wełny w kratę podwójnej szerokości.
• Fig. 9. Kostium z wełny gładkiej i paskowanej. Spódnica zrobiona jest z wełny poprzecznie wziętej; vetement rozcięte poprzecznie po bokach, spada z tyłu potrójną kontrafałdą; na plecach i na przodach, wstawiony jest ząb z wełny w kratę.