Świt. – 1884. – Dodatek do nr 11. – Ryc. nr 27-30, s. 183

• Fig. 27. Suknia stalowa. 14 łok. materyału podwójnej szerokości, spódniczka gładka (z pod spodu w drobną falbankę), naszyta wełnianą taśmą tegoż samego koloru, lub koloru kamizelki. Upięcie fartuszkowe. Żakiecik z tyłu do figury, przody podwójne, wierzchnie wolne, podbite materyałem jak suknie, drugie do figury zupełnie, aksamitne, zapięte na drobne guziczki, imitujące kamizelkę. Takiż kołnierzyk i mankiety.
• Fig. 28 i 29. Suknia letnia z różowego zefiru lub satynki, 26 łokci. Przy równej na 30 cent. szerokości falbany, radzę uplisować w dość grube zakładki i obszyć u dołu koronką na 6 cent., każda falbana składać się powinna z 9-ciu brytków, oprócz dolnej, do której dodać potrzeba dwa więcej z tej przyczyny, iż nie naszywa się na kulisie (ściąganie), lecz na gładko; aby koronka w chodzeniu nie niszczyła się u brzegu spódnicy, dodać drobną plisowaną falbankę na 10 cent., która jednakże widoczną być nie powinna. Pomimo, iż rycina wskazuje dwie równe buffy, ładniej by wypadło, gdyby po bokach dodać jeszcze jedną falbanę, a zamiast buffy, zrobić pod górę dostrojenie, i podjąć takowe wstążką z sutą kokardą z lewego boku; tylne upięcie wolne, sięgające samego dołu. Staniczek w bawet, po bokach wysoko podcięty; z tyłu kokarda zupełnie niepotrzebna; koronką naszyty rodzaj kamizelki, kere garnirowane koronką, z lewego boku kokarda wiązana.
• Fig. 30. Suknia fijołkowa, 14 łokci materyału. Spódniczka z falbaną na 40 cent. szerokości, w potrójne kontrafałdy składana, przód upięcia lekko falujący się, z prawego boku można dosyć wysoko podjąć, to robić będzie zgrabniej; tem więcej, że lewy bok jest prosty wachlarz, najlepiej w tym samym odcieniu w suknię, tylko trochę ciemniejszem; aksamit mógłby bardzo dobrze służyć, takież mankiety i kołnierzyk stojący

.