Tygodnik Mód. – 1871. – Dodatek do nr 8. – Ryc. nr 42, s. 4

• Fig. 1. N. 40-41. Bertka w kształcie gorsecika z karoczkiem. Powyższa berta ułożona z jedwabnego tiulu, blondyny i atłasowej, kolorowej wstążki, może być także zrobioną z tiulu i koronki czarnej ze wstążką czarną lub kolorową, albo też z tej samej gazy czy tarlatanu co suknia, i w takim razie stanowi jedną całość z zupełnie gładkim stanikiem. Szelki ze wstążki atłasowej 3 cent. szerokiej, podłożonej sztywnym muślinem, pokryte lekko nadmarszczonym tiulem lub materjałem sukni i takież same, poprzecznie z przodu i z tyłu idące pasy, są podstawą berty. Jedwabna koronka 4-5 cent. szeroka z jednostajnem lub przyszytym nagłówkiem, stanowi najwłaściwszy garnirunek. Na pasek służy szersza wstążka 3 razy w podłuż plisowana. Kawałek tego co suknia materjału 40 cent. szeroki, w środku 50 cent. długi, z boków zaokrąglony, stanowi niższą część karoczka, który u dołu oszywa się koronką w górze układa w płaskie fałdy tak wązko iż przyszyte do paska, zdają się stanowić jedną całość z bertą. Zwierzchnia część karoczka mająca 30 cent. szerokości i tyleż wysokości jest tak samo jak poprzednia zaokrąglona i koronką oszyta, u góry jeszcze ściślej sfałdowana, zaś w połowie długości lekko przemarszczona i podpięta kokardą w szerokości, pólkolisto spadający pukiel. Przypięte na ramionach i na poprzecznych paskach kokardy ze wstążki, dodają wdzięku temu ubraniu.