MARZEC W BIBLIOTECE

 

 

Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, ul. Dobra 56/66, 00-312 Warszawa

Tel.: 5525660, fax: 5525659, e-mail: buw@mail.uw.edu.pl

http://www.buw.uw.edu.pl                                                                          marzec 2003 r.

 

ZALEGŁOŚCI

 

KONFERENCJA

28 lutego na Wydziale Prawa i Administracji: UW odbyła się konferencja nt: Polskie prawo
a prawo Unii Europejskiej
. Zagadnienie implementacji prawa wspólnotowego w polskim porządku prawnym po 2005 r., organizatorzy podzielili na trzy panele: problem przygotowania państwa i jego struktur do funkcjonowania w systemie prawnym Unii (panel pierwszy); problem przygotowania sądownictwa i środowiska prawniczego w posługiwaniu się prawem unijnym (panel drugi); problemy wynikające z połączenia dwu systemów prawnych w wybranych dziedzinach prawa (panel trzeci). Z wystąpień  i dyskusji wynika, że  władze polskie znając problemy implementacji prawa unijnego, zaprzepaściły 5 pierwszych lat. Aparat państwowy nastawiony był tylko na proces negocjacji. Do dziś, nawet po zamknięciu obszarów negocjacyjnych, władze nie wiedzą, w jaki sposób przeprowadzić połączenie dwóch systemów prawa. Na razie nie ma decyzji, czy procesem implementacji zajmie się Sekretariat Europejski, czy obecne struktury władzy będą posiłkowały się różnymi instytucjami opiniodawczymi i naukowymi czy też powstanie jakiś odrębny urząd. Do naszego systemu prawnego wpłynie 56 tys. aktów prawnych, nie licząc orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS). W czasie procesu negocjacyjnego, legislatura przejęła ok. 4 tys. aktów w formie twórczej adaptacji. Twórcza adaptacja to polski wynalazek: dosłowne tłumaczenie przepisu wspólnotowego, jego modyfikacja  lub interpretacja. Inaczej postąpiły np. legislatury czeska i węgierska: do ustaw dostosowujących własne prawo dołączały jako aneksy dyrektywy unijne.

Pytaniem najważniejszym, które zadaje życie i stawiali dyskutanci jest: jak będzie wyglądał dzień, w którym prawo europejskie zacznie działać. To wyzwanie dla instytucji stosujących prawo, tj. dla sądów i organów administracji. Sędziowie do rozpoznania sprawy będą musieli znać przepisy i orzecznictwo unijne. Zgodzono się z poglądem, że dobrze będzie jeżeli harmonizacja obu systemów prawnych prawa ograniczy się do 10 lat.

Dzień obrad konferencji przesłoniła uroczystość pogrzebowa prof. Lecha Falandysza.

W konferencji wziął udział Marek Michalski.

(Oprac. Marek Michalski)

 

* * *

 

STAN FINANSÓW PO I KWARTALE

W przewidywaniu dużego deficytu finansowego (zob. Grudzień w Bibliotece, 2002) przez cały I kwartał  obowiązywały  ograniczenia  finansowe analogiczne jak w II półroczu roku 2002.

Koszty eksploatacji gmachu utrzymywały się na poziomie ubiegłorocznym. Dyrekcja BUW nie została poinformowana o żadnych działaniach władz UW na rzecz ich obniżenia.

W zakresie wydatków rzeczowych, koordynatorzy poszczególnych kategorii utrzymali się w ramach przyjętego na I półrocze 2003 zarządzeniem Dyrektora prowizorium budżetowego  (160 000 zł z dotacji MEN + 280 000 tys. z dochodów).

Z funduszu płac wydatkowano w I kwartale 2 195 400 zł (w tym „trzynastka”) i jest to o 9,4% mniej niż w analogicznym okresie roku 2002.

Stan zatrudnienia w BUW na dzień 1 kwietnia wynosi 256,6 etatów, w tym 16 etatów finansowanych przez KBN (Centrum NUKAT), oznacza to o 31 pracowników mniej niż 1 kwietnia 2002 r.

Następny komunikat i (już precyzyjny) budżet BUW przedstawiony będzie po otrzymaniu dotacji budżetowej MEN (zazwyczaj w końcu maja).

 

 

NOWOŚCI W PRACY ODDZIAŁU WYDAWNICTW CIĄGŁYCH

Sekcja Gromadzenia w Oddziale Wydawnictw Ciągłych BUW stanęła pod koniec 2002 roku przed nowym, niezwykle czasochłonnym i trudnym zadaniem: koniecznością dokonania odprawy celnej wszystkich zeszytów wydawnictw ciągłych wpływających do systemu informacyjnego-bibliotecznego UW.  Przystępowaliśmy do tego zadania pełni obaw mając świeżo w pamięci, jak wiele czasu i pracy zajęło przygotowanie wykazów czasopism do odprawy celnej za I półrocze 2002, gdy odprawa dotyczyła wyłącznie czasopism BUW.

Oddział Komputeryzacji przygotował specjalny program, wykorzystując istniejącą już bazę ISIS i dostosował ją do obecnych potrzeb w programie Access. Po licznych modyfikacjach powstał program, dzięki któremu udało się dokonać odprawy celnej dla wszystkich bibliotek i uaktualnić dane o zasobach całego systemu informacyjnego-bibliotecznego UW w zakresie czasopism zagranicznych.

Od początku 2003 roku, po długich dyskusjach i wielokrotnych próbach, wypracowano w Access metodę rejestracji całego wpływu bieżącego (czasopisma polskie i zagraniczne) BUW. Przynosi to wiele korzyści:

·        zaniechano wreszcie prowadzenia tradycyjnych kartotek akcesyjnych,

·        uproszczono przekazywanie czasopism zagranicznych prenumerowanych przez BUW dla bibliotek wydziałowych do tychże bibliotek,

·        opracowano metodę oznaczania czasopism przekazywanych z Czytelni Czasopism Bieżących do sekcji opracowania i do opracowania technicznego,

·        dane będą automatycznie eksportowane do katalogu online BUW,

·        dane te staną się podstawą do:

a/ sporządzenia inwentarza wydawnictw ciągłych, który będzie drukowany na koniec każdego roku. W wyniku tego zaniechamy prowadzenia inwentarza w postaci kartoteki. (Przetestowano poprawność funkcjonowania systemu drukując inwentarz za 1 kwartał 2003),

b/ uzyskiwania różnorodnych danych statystycznych dotyczących wydawnictw ciągłych gromadzonych w BUW i bibliotekach wydziałowych,

c/ publikowania przez Bibliotekę Narodową „Centralnego Katalogu  Wydawnictw Ciągłych w Bibliotekach Polskich”.

Mimo usilnych starań, nie udało się skopiować do Access wszystkich danych z ISIS i VTLS. Trwają wytężone prace nad ich uzupełnieniem i przygotowaniem pierwszego pliku do eksportu do VTLS. Niestety spodziewamy się, że w najbliższych miesiącach w opisach zasobu czasopism pojawią się  błędy (np. powtórzenia w rejestracji zeszytów). Wszystkie one będą sprawdzane na podstawie wydruków i modyfikowane ręcznie.

(Oprac. Barbara Nałęcz)

 

 

DYGITALIZACJA ZBIORÓW BUW PO 2 LATACH

30 marca 2003 r. minęły dwa lata od chwili rozpoczęcia prac nad dygitalizacją zbiorów BUW. W efekcie sprawdziły się założenia przyjęte w ”Programie mikrofilmowania
i dygitalizacji zbiorów BUW
”, zostały pokonane bariery sprzętowe i  technologiczne, a także, w znacznej mierze, organizacyjne. Do chwili obecnej wyprodukowano 36 CD-ROMów, na których zamieszczono 150 tytułów w 285 wol. 55 tytuły spośród nich są dostępne w sieci lokalnej Ultranet, a 2 w Internecie. Ponadto na stronie domowej BUW w podfolderze Zdygitalizowane zbiory BUW   znajduje się wykaz  zbiorów w formacie cyfrowym wraz z ich opisami. Stanowią one tez część oferty naszego internetowego sklepu. Od września 2002 do marca 2003 sprzedano 13 CD-ROMów.

I etap prac został zakończony podpisaniem Porozumienia o współpracy w zakresie dygitalizacji polskiej prasy i czasopism naukowych miedzy BUW a BN (zob. Styczeń w Bibliotece, 2003). To obliguje nas do dalszych działań nad doskonaleniem  dotychczasowych możliwości. W tym roku chcemy rozpocząć prace nad dygitalizacja zbiorów w kolorze (aparat cyfrowy został już zamówiony) i opracować sprawne, szybkie oraz przyjazne dla użytkownika sposoby umieszczania zdygitalizowanych zbiorów w Internecie w zależności od rodzajów tych zbiorów. Pod przewodnictwem dyr. Jolanty Stepniak pracuje nad tym zespół w składzie: Piotr Maculewicz (któremu należą się szczególne podziękowania ze względu na fakt, ze Jego pomoc wybiega daleko poza zakres obowiązków służbowych), Anna Pełka, Andrzej Regmunt oraz Elzbieta Arcipowska i Ewa Stachowska-Musiał. Mamy nadzieje, że prace te, podobnie jak w poprzednim okresie, doprowadzą do pozytywnych rozwiązań.

(Oprac. Ewa Stachowska-Musiał)

 

 

ZWROT STARODRUKU

18 marca dyrektor Henryk Hollender i niżej podpisana zwrócili prof. Andrzejowi Kajetanowi Wróblewskiemu starodruk: A. Kirchera: Magnes sive de magnetica arte libri tres... (Roma 1654), który ponad dziesięć lat temu został  przyjęty do renowacji przez ówczesnego kierownika Pracowni Konserwatorskiej, dr Zdzisława Piszczka. Liczący 708 stron starodruk był w bardzo złym stanie — zaatakowany przez pleśnie papier rozpadał się, miał poważne ubytki, a oprawa była po prostu destruktem. Ekipa dr Piszczka, mimo podjętych prób, nie potrafiła uratować dzieła. W następnych latach przeszkodą były przede wszystkim zbyt duże koszty i czasochłonność koniecznych zabiegów konserwatorskich. Sensowne rozwiązanie patowej sytuacji przyniósł dopiero postęp prac nad dygitalizacją zbiorów. Na wniosek E. Stachowskiej-Musiał postanowiono zwrócić profesorowi dzieło w  postaci zdygitalizowanej (oczywiście wraz ze zdezynfekowanym i zabezpieczonym oryginałem). Pomysł okazał się przysłowiowym strzałem w dziesiątkę, bowiem prof. Wróblewski wykorzystuje technikę dygitalizacji w codziennej pracy tworząc przy jej pomocy  cyfrowe materiały dydaktyczne dla swoich studentów na stronach internetowych Wydziału Fizyki. Doświadczenia obu stron w tym zakresie  pozwoliły na przeprowadzenie bardzo ciekawej dyskusji na temat wykorzystania dygitalizacji zbiorów  w edukacji społeczeństwa, ze szczególnym uwzględnieniem dydaktyki na naszym Uniwersytecie. Profesor zwiedził też naszą pracownię dygitalizacyjną, obejrzał wyprodukowane w niej  CD-ROMy  oraz internetowe realizacje i wysoko ocenił ich jakość.

(Oprac. Ewa Stachowska-Musiał)

 

 


Zebranie Zespołu Koordynacyjnego NUKAT

odbyło się 24 marca, przewodniczył mu dyr. Henryk Hollender.

Podczas spotkania zostały omówione następujące zagadnienia:

·      sprawozdanie Budowa Narodowego Uniwersalnego Katalogu Centralnego NUKAT w 2002 r. przygotowane przez kierownika Centrum NUKAT, Marię Burchard;

·     omówienie zadań zrealizowanych w Centrum NUKAT w okresie od stycznia do marca 2003 r.:

o      przygotowanie sprawozdań i spraw finansowych katalogu NUKAT;

o      ustalenie współpracy dotyczącej stosowania jhp MeSH w katalogu NUKAT;

o      przygotowania dotyczące współpracy z Biblioteką Narodową;

o      spotkania z nowymi użytkownikami katalogu NUKAT;

o      opracowanie tekstu porozumienia oraz rozesłanie go do 33 bibliotek współpracujących;

·     scalanie baz i wpływ migracji bibliotek do systemu Virtua na pracę katalogu centralnego;

·     oraz pozostałe problemy.

Sprawozdanie zostało przyjęte pozytywnie, doceniono wkład włożony przez Centrum NUKAT.

(Oprac. Magdalena Krynicka)

 

 

MIGRACJA DO VIRTUA — HISTORIA W ODCINKACH.  CZĘŚĆ III

Marzec rozpoczął się od bardzo oczekiwanego szkolenia w zakresie definiowania użytkowych parametrów systemu VIRTUA. W dwóch sesjach, przeprowadzonym za pośrednictwem Internetu z Barcelony, obok kilku osób z BUW wzięły udział przedstawicielki bibliotek z Krakowa, Lublina i Wrocławia. Efekty edukacyjne szkolenia były raczej mizerne, ze względu na nienajlepszą słyszalność i kiepskie przygotowanie dydaktyczne osoby prowadzącej zajęcia. Szkolenie koncentrowało się na raczej na aktywizacji wszystkich funkcji widocznych na ekranie niż omówieniu efektów ich użycia, czy wzajemnych zależności pomiędzy poszczególnymi parametrami. Ciekawy i inspirujący był natomiast sam program wykorzystywany do szkolenia, który umożliwiał aktywne wszystkim uczestnictwo (zadawanie pytań przez mikrofon, komunikacja typu „chat”, piktograficzne wyrażanie swoich reakcji — aplauz, negacja, potwierdzenie).

Najważniejszym działaniem z punktu widzenia przygotowań do migracji było wypełnienie i przesłanie do firmy VTLS kwestionariusza, Virtua Installation&Planning Questionnaire, w którym podano:

·        podstawowe informacje dotyczące sprzętu (serwera oraz stacji roboczych, na których będzie zainstalowany klient VIRTUA). O ile serwer jest jeden to oprogramowanie klienta będzie instalowane na PC działających pod 4 różnymi wersjami Windows (95, 98, 2000, NT), gdyż taka jest różnorodność komputerów w sieci bibliotek UW;

·        wielkość bazy (aktualna oraz  planowana za rok i za pięć lat, lista stosowanych lokalizacji, typów użytkowników, stosowanych kar) — warto wiedzieć, że w momencie migracji baza musi być przygotowana na ok. 300 tys. rekordów bibliograficznych, 350 tys. rekordów autorytatywnych, 500 tys. rekordów egzemplarza i zasobu, 120 tys. rekordów czytelników, 48 tys. rekordów  wypożyczeń, przy rocznej liczbie operacji wypożyczenie / zwrot ok. 400 tys.; a lista lokalizacji obejmuje ponad. 100 miejsc w BUW i sieci współpracujących bibliotek UW;

·        parametry przeładowywanych rekordów (w tym rodzaje i zawartość indeksów, rodzaje stosowanych sygnatur). W dalszym ciągu będziemy stosować różne rodzaje sygnatur w zależności od lokalizacji książki (jest szansa, że symbol klasyfikacji będzie się pojawiał na pierwszym ekranie), zaplanowano utworzenie odrębnego indeksu haseł KBK, zachowano możliwość przejmowania JHP BN z bazy NUKAT, po naradzie odrzucono stosowanie jakichkolwiek „ stop list” przy wyszukiwaniu przez słowa kluczowe.

Trwają prace nad definiowaniem parametrów systemu w bazie testowej, jednak ze względu ujawniony w bazie błąd przebiegają one wolniej niż zaplanowano.

 

 

SZKOLENIE  DLA KIEROWNIKÓW WOJSKOWYCH BIBLIOTEK OŚWIATOWYCH...

Odbyło 19 marca. Zostało zorganizowane na prośbę Departamentu Wychowania i Promocji Obronności Ministerstwa Obrony Narodowej, a złożyło się na nie: zwiedzanie BUW, wykład Cyfrowe zbiory we współczesnej bibliotece wygłoszony przez niżej podpisaną oraz pokaz pracowni dygitalizującej zbiory.

(Oprac. Ewa Stachowska-Musiał)

 

 

RECENZJA

Format MARC 21 rekordu bibliograficznego dla dokumentu elektronicznego autorstwa Krystyny Sanetry ukazał się jako 12 numer serii „Formaty, Kartoteki” w połowie marca
2003 r. Jest to publikacja od dawna oczekiwana, która pozwoli na katalogowanie dokumentów elektronicznych. W bibliotekach polskich jest już dość dużo tego typu dokumentów, których dotychczas nie opracowywano lub robiono to na różne sposoby. Książka jest adresowana do bibliotek stosujących różne oprogramowania obsługujące format MARC 21.

Zawiera zasady sporządzania rekordów bibliograficznych dla dokumentów elektronicznych, tj. dokumentów dostępnych za pomocą komputera, zarówno wydawanych pierwotnie na nośnikach elektronicznych jak dysk optyczny, dyskietka itp., jak również przenoszonych na takie nośniki w procesie digitalizacji, a także dokumentów dostępnych w sieci lokalnej lub w Internecie (uważa się je za opublikowane). Katalogując wydawnictwa ciągłe należy korzystać równocześnie z instrukcji Format MARC 21 rekordu bibliograficznego dla wydawnictwa ciągłego autorstwa Barbary Nałęcz.

(Oprac. Magdalena Krynicka)

 

 

MARZEC 1968 — WYSTAWA I KONFERENCJA

W dniach 7-31 marca w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie miała miejsce wystawa Marzec 1968, zorganizowana przez Instytut Pamięci Narodowej pod patronatem JM Rektora UW. Zaprezentowane fotogramy przedstawiały przebieg wydarzeń marcowych na tle ówczesnej sytuacji w Polsce i w Europie oraz jego stłumienie przez władze, przypominały osoby związane z marcowym ruchem studenckim. Z otwarciem wystawy połączono pokaz nieznanych dotychczas materiałów filmowych ze zbiorów służby bezpieczeństwa, przedstawiających głównie tłumienie demonstracji studenckich na Krakowskim Przedmieściu. Zamieszczone na wystawie zdjęcia oraz pokazywane materiały filmowe komentował prof. Jerzy Eisler.

W przeddzień otwarcia wystawy w Instytucie Pamięci Narodowej odbyła się związana z nią konferencja. O ile wystawa w BUW koncentrowała się głównie na wydarzeniach marcowych w Uniwersytecie Warszawskim, konferencja — zapewne przy założeniu, że przebieg manifestacji w stolicy jest już zbadany i powszechnie znany — właściwie pomijała zajścia w Warszawie. Prelegenci omówili ogólną sytuację w Polsce jako tło Marca ‘68, porównując go z innymi „polskimi miesiącami” oraz różnymi ruchami studenckimi w innych krajach; poruszyli też kwestię wybuchu antysemityzmu sprowokowanego przez władze przy okazji tłumienia protestów społecznych. 

Kolejne referaty poświęcone były wydarzeniom marcowym w Gdańsku, Katowicach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Poznaniu i Wrocławiu; jak wskazują najnowsze badania archiwalne, protesty studenckie w pozawarszawskich ośrodkach akademickich miały o wiele większy zasięg i skalę, niż dotychczas sądzono. Materiały źródłowe zaprzeczają też powszechnie przyjętemu poglądowi, jakoby wydarzenia marcowe dotyczyły tylko wąskiego kręgu młodzieży studenckiej i popierających ją intelektualistów, osamotnionych czy wręcz odtrąconych przez resztę społeczeństwa, a zwłaszcza robotników. Prelegenci przywoływali przykłady demonstracji na prowincji, w małych nieakademickich miejscowościach, oraz akcji protestacyjnych, zarówno popierających studentów, jak i wysuwających swoje własne cele. Tezie o rzekomo powszechnym potępieniu ruchu studenckiego przez robotników zaprzeczają zarówno konkretne przykłady poparcia (np. tramwajarze łódzcy), jak i represje, które objęły także środowisko robotnicze. Wszystko to wskazuje, że niektóre aspekty wydarzeń marcowych były dotąd błędnie interpretowane lub niezbadane. Przejęcie materiałów archiwalnych przez Instytut Pamięci Narodowej umożliwi zapewne ponowne opracowanie tego rozdziału historii. 

Referaty wygłoszone podczas konferencji będą opublikowane w serii Materiały Pokonferen-cyjne IPN.

W konferencji wzięły udział przedstawicielki Oddziału Udostępniania i Informacji Naukowej  Elżbieta Petrović i Małgorzata Jarosławska.

(Oprac. Małgorzata Jarosławska)

 

 

WYSTAWA ALVARA AALTO

Od 14 do 28 marca w sali 316 miała miejsce wystawa projektów budynków bibliotecznych autorstwa fińskiego architekta Alvara Aalto. Wystawę przygotowało muzeum Alvara Aalto w Jyväskylä, wcześniej była pokazywana w Rzymie, z Warszawy pojechała do Poznania.

Z notatki prasowej, którą otrzymaliśmy z ambasady Finlandii:

Alvar Aalto (1898-1976) należy do grupy najbardziej znanych na świecie osobowości fińskich a jego nazwisko wymienia się razem z nazwiskami najsłynniejszych architektów świata. Jego niezwykle płodna, ponad 55-letnia twórczość oraz liczne nagrody i wyróżnienia w prestiżowych konkursach przyniosły mu międzynarodową sławę, dzięki której Finlandia przestała być uważana za prowincję powojennej Europy. Alvar Aalto swoją architekturą prezentował filozofię, której najważniejszym elementem jest człowiek żyjący w harmonii z naturą. To właśnie dlatego zaprojektowane przez niego budowle, oprócz cech wyznawanego przez niego funkcjonalizmu, charakteryzują się miękką linią i idealnym dopasowaniem do krajobrazu. Ta synteza dzieła ludzkiego z dziełem natury jest ukłonem architekta-humanisty w stronę tradycji  i mentalności fińskiej, opartej na szacunku dla natury. Aalto projektował kompleksowo, ponieważ uważał, że architektura obejmuje wszystko: od urbanistyki po najmniejszy szczegół budynku. Oprócz budynków projektował również meble, lampy i inne przedmioty użytkowe. To właśnie dlatego nadano mu miano ojca fińskiego wzornictwa przemysłowego, które tryumfowało na arenie międzynarodowej szczególnie w latach 50-tych i 60-tych. Alvar Aalto pozostawił po sobie ok. 200 zrealizowanych prac oraz wiele prac konkursowych.

 Biblioteki są jedną z części jego twórczości architektonicznej. Zrealizowano 19 projektów. Prezentowana wystawa skupiała się właśnie na zaprojektowanych przez Alvara Aalto bibliotekach, czyli miejscach użyteczności publicznej, umożliwiających kontakt z książką. Eksponowane na wystawie zdjęcia oraz szkice projektów są tylko niewielką próbką tak typowego dla Alvara Aalto zmysłu kompozycyjnego, jego szczególnego wyczulenia na przyrodę i jednocześnie pragmatyzmu. Wystawa składała się z pięciu części. Każda z nich przedstawia nowatorskie rozwiązania problemów z jakimi Alvar Aalto borykał się w procesie tworzenia projektu jak wykorzystanie przestrzeni czy problem światła. Płynna, kojarząca się z linią brzegową linia, tak charakterystyczna dla jego projektów, nakreśliła jedyny w swoim rodzaju, niepowtarzalny styl architektoniczny Alvara Aalto.

W dniu otwarcia wystawy, na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (ul. Koszykowa 55) o godz. 10.00 odbył się wykład wygłoszony przez kuratora Muzeum Alvara Aalto w Jyväskylä Teiję Isohauta poświęcony całokształtowi twórczości Alvara Aalto.

 

 

KSIĘGOZBIÓR  SZWAJCARSKI

W dniu 20 marca w obecności ambasadora Szwajcarii odbyła się uroczystość przekazania Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie 500 książek szwajcarskich ofiarowanych przez Szwajcarską Fundację ds. Kultury Pro Helvetia. Dar, ustawiony na półkach w szerokiej dziedzinie Język. Literatura jest początkiem kolekcji, określanej na panelach jako „Księgozbiór Szwajcarski”.

Uroczystość poprzedził wykład szwajcarskiej pisarki, Elisabeth Huber: Des écrivains venus de Suisse/Pisarze przychodzący ze Szwajcarii.

 

 

INAUGURACYJNE ZEBRANIE ZARZĄDU OKRĘGU MAZOWIECKIEGO...

... Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich odbyło się 10 marca w naszej bibliotece. Od tej chwili BUW stała się siedzibą władz największego z 16 okręgów SBP. Przychylną dla organizacji decyzję w tym względzie, podjął jeszcze w 2001 r. (po utworzeniu okręgu i wyborach władz) dyrektor  BUW. On też, jako gospodarz obiektu, powitał zebranych i życząc im m sukcesów zadeklarował pomoc przy realizacji planów pracy, których opracowanie było przedmiotem zebrania.

Utworzony w ramach dostosowywania struktur SBP do podziału administracyjnego kraju Okręg Mazowiecki SBP składa się z 6 oddziałów: ciechanowskiego, płockiego, ostrołęckiego, radomskiego, siedleckiego i warszawskiego, 34 kół i 1175 członków, z których większość to pracownicy bibliotek publicznych. Okręgowi temu od września 2002 r. przewodniczy Ewa Stachowska-Musiał.

 

 

W KLUBIE  POD OTWARTĄ KSIĘGĄ

4 marca prezentację na temat FRBR - warunki zastosowania w katalogach bibliotek polskich przedstawiła Anna Paluszkiewicz. Omówiła model danych bibliograficznych określony w opublikowanym przez IFLA w 1998 roku dokumencie Functional Requirements for Bibliographic Records. Przedstawiła też korzyści wynikające z wdrożenia takiego modelu oraz warunki jego zastosowania w katalogach bibliotek polskich.

WIECZÓR KLUBU POETÓW

Dnia 13 marca 2003 r. odbył się wieczór poetycki Klubu Poetów pt. „Pokolenia, Pokolenia...”  według scenariusza Grażyny  Ziółkowskiej i Marii Laseckiej.

Wiersze Piotra Baranowskiego, Konrada Jędrosza, Anny Kowalczyk, Piotra Laska, Justyny Stańczak („pokolenie młodych”) oraz Marii Chudoby, Elżbiety Jasińskiej-Jędrosz, Marii Laseckiej, Beaty Miśkiewicz, Grażyny Ziółkowskiej („pokolenie starych”) recytowali: P. Baranowski, K. Jędrosz, M. Lasecka oraz Maja Dornarowicz i Mariola Serafin ze Studio Teatralnego z Warszawy, kierowanego przez Iwonę Dornarowicz.

Spotkanie to, na które licznie przybyli sympatycy naszego Klubu, a także miłośnicy poezji w ogóle, było pierwszym w nowym gmachu BUW. Mamy nadzieję, że wieczory poetyckie Klubu stanowić będą, wzorem niegdysiejszych spotkań z Krakowskiego Przedmieścia, kontynuację pewnej tradycji literackiej BUW.

Wieczór poetycki był przeglądem dorobku literackiego twórców różnych pokoleń, którzy są związani ze środowiskiem uniwersyteckim jako studenci lub pracownicy. Na szczególną uwagę zasługuje poezja młodych, bogato reprezentowana podczas spotkania, wyrażająca w dojrzałej formie poetyckiej stosunek do najważniejszych przejawów życia — od miłości, wiary, sztuki, po cierpienie i śmierć.

 Podczas przygotowań do imprezy spotkaliśmy się z życzliwością i pomocą zarówno ze strony Dyrekcji BUW, NZSS „Solidarność”, jak i niektórych pracowników Biblioteki. Składamy im za to gorące podziękowania. Liczymy też na to, że w przyszłości poparcie dla blisko dziesięcioletniej działalności Klubu Poetów nie zmniejszy się, a imprezy klubowe stanowić będą stały element życia kulturalnego Biblioteki na Dobrej.

(Oprac. Justyna Stańczak, Grażyna Ziółkowska)

 

 

 

GOŚCIE W BUW

6 marca — Janet Zmroczek z działu slawistyznego Biblioteki Brytyjskiej

10 marca — Sekretarz  Stanu  w Ministerstwie Edukacji Szwecji wraz z delegacją oraz prof. Günter Radden, visiting professor w Instytucie Anglistyki UW

18 marca — Janusz Pietkiewicz, z-ca dyr. Wydz. Kultury Urzędu Miasta,  w sprawie przekazania dla BUW popiersia Heinego, daru od władz miejskich  Düsseldorfu.

 

 

KADRY

Przestali pracować:

- mgr Piotr Bogacki, Centrum NUKAT, od 8 marca,

- Maria Roszczyk, Oddział Wydawnictw Ciągłych, 31 marca.

 

Nowo zatrudnieni:

- mgr Julianna Wołosiuk, Centrum NUKAT, 13 marca.

 

 

Z ŻYCIA BIBLIOTEK WYDZIAŁOWYCH

Na zebraniu kierowników bibliotek wydziałowych w dniu 13 marca w obecności zaproszonych członków Komisji ds. Gromadzenia pani Grażyna Miernicka przedstawiła projekt Zasad gromadzenia, przechowywania i udostępniania zbioru cimeliów w systemie biblioteczno-informacyjnym Uniwersytetu Warszawskiego. Przygotowanie tego projektu poprzedziły liczne konsultacje przeprowadzone w gronie Komisji, w skład której wchodzą pracownicy BUW: mgr Grażyna Miernicka (przewodnicząca), dr Hanna Kolendo, mgr Ewa Chruścicka, mgr Dorota Gabriel-Marcinkowska, mgr Ewa Piskurewicz oraz przedstwiciele pracowników bibliotek innych jednostek organizacyjnych UW mgr Maria Lasecka, mgr Marzena Franke oraz dr Adam Stopa. Dokument ten opracowany został w taki sposób, by możliwe było zastosowanie przyjętych w nim rozwiązań we wszystkich placówkach systemu biblioteczno-informacyjnego UW. Składa się on z czterech części. W pierwszej części wymienione zostały te wydawnictwa, który mogą zostać włączone do zbioru cimeliów, a w kolejnych trzech częściach zamieszczone zostały zasady dotyczące odpowiednio gromadzenia, przechowywania i udostępniania cimeliów. Zasady te zaczną obowiązywać po zaakceptowaniu dokumentu przez Radę Biblioteczną.

Bieżące komunikaty dotyczyły:

·      przebiegu zebrania senackiej komisji bibliotecznej, które odbyło się 5 marca 2003 roku;

·      kontynuowania rozpoczętej w ubiegłym roku kalendarzowym akcji sprawdzania depozytów BUW w bibliotekach wydziałowych;

·      planów tworzenia, we współpracy z poszczególnymi wydziałami i instytutami bazy danych (w ramach istniejącego katalogu) zawierającej informacje o zajęciach dydaktycznych na Uniwersytecie Warszawskim, osobach prowadzących te kursy oraz wykorzystywanej przez nich literaturze;

·      stanowiska Radców Prawnych UW dotyczącego godzin do odbioru za przepracowane dyżury sobotnie i niedzielne;

·      propozycji wyceny zbiorów w podziale na wydawnictwa zwarte polskie i obce oraz czasopisma, która można stosować w przypadku wyceny braków bezwzględnych oraz książek i czasopism pochodzących z darów i wymiany;

·      nowej oferty baz on-line przeznaczonych do testowania. Być może niektóre z nich zastąpią w przyszłości bazy aktualnie udostępniane za pośrednictwem programu ULTRANET.

(Oprac. Roman Tabisz)

 

Uwagi, komentarze i teksty do biuletynu proszę kierować do  Anny Wołodko, pok. 236, tel.: 5525650, 0601786494,

e-mail: green@mail.uw.edu.pl