MARZEC W BIBLIOTECE Biblioteka Uniwersytecka w
Warszawie, ul. Dobra 56/66, 00-312 Warszawa Tel.: 5525660, fax: 5525659,
e-mail: buw@mail.uw.edu.pl http://www.buw.uw.edu.pl marzec 2003 r. |
ZALEGŁOŚCI
28 lutego na Wydziale Prawa i
Administracji: UW odbyła się konferencja nt: Polskie prawo
a prawo Unii Europejskiej. Zagadnienie implementacji prawa wspólnotowego w
polskim porządku prawnym po 2005 r., organizatorzy podzielili na trzy panele:
problem przygotowania państwa i jego struktur do funkcjonowania w systemie
prawnym Unii (panel pierwszy); problem przygotowania sądownictwa i środowiska
prawniczego w posługiwaniu się prawem unijnym (panel drugi); problemy
wynikające z połączenia dwu systemów prawnych w wybranych dziedzinach prawa
(panel trzeci). Z wystąpień i dyskusji
wynika, że władze polskie znając
problemy implementacji prawa unijnego, zaprzepaściły 5 pierwszych lat. Aparat
państwowy nastawiony był tylko na proces negocjacji. Do dziś, nawet po
zamknięciu obszarów negocjacyjnych, władze nie wiedzą, w jaki sposób
przeprowadzić połączenie dwóch systemów prawa. Na razie nie ma decyzji, czy procesem
implementacji zajmie się Sekretariat Europejski, czy obecne struktury władzy
będą posiłkowały się różnymi instytucjami opiniodawczymi i naukowymi czy też
powstanie jakiś odrębny urząd. Do naszego systemu prawnego wpłynie 56 tys.
aktów prawnych, nie licząc orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości
(ETS). W czasie procesu negocjacyjnego, legislatura przejęła ok. 4 tys. aktów w
formie twórczej adaptacji. Twórcza
adaptacja to polski wynalazek: dosłowne tłumaczenie przepisu wspólnotowego,
jego modyfikacja lub interpretacja.
Inaczej postąpiły np. legislatury czeska i węgierska: do ustaw dostosowujących
własne prawo dołączały jako aneksy dyrektywy unijne.
Pytaniem najważniejszym, które
zadaje życie i stawiali dyskutanci jest: jak będzie wyglądał dzień, w którym
prawo europejskie zacznie działać. To wyzwanie dla instytucji stosujących
prawo, tj. dla sądów i organów administracji. Sędziowie do rozpoznania sprawy
będą musieli znać przepisy i orzecznictwo unijne. Zgodzono się z poglądem, że
dobrze będzie jeżeli harmonizacja obu systemów prawnych prawa ograniczy się do
10 lat.
Dzień obrad konferencji
przesłoniła uroczystość pogrzebowa prof. Lecha Falandysza.
W konferencji wziął udział Marek
Michalski.
(Oprac. Marek
Michalski)
W przewidywaniu dużego deficytu finansowego (zob. Grudzień w Bibliotece, 2002) przez cały
I kwartał obowiązywały ograniczenia finansowe analogiczne jak w II półroczu roku 2002.
Koszty eksploatacji gmachu
utrzymywały się na poziomie ubiegłorocznym. Dyrekcja BUW nie została
poinformowana o żadnych działaniach władz UW na rzecz ich obniżenia.
W zakresie wydatków rzeczowych,
koordynatorzy poszczególnych kategorii utrzymali się w ramach przyjętego na I
półrocze 2003 zarządzeniem Dyrektora prowizorium budżetowego (160 000 zł z dotacji MEN + 280 000 tys. z dochodów).
Z funduszu płac wydatkowano w I
kwartale 2 195 400 zł (w tym „trzynastka”) i jest to o 9,4% mniej niż w
analogicznym okresie roku 2002.
Stan zatrudnienia w BUW na dzień
1 kwietnia wynosi 256,6 etatów, w tym 16 etatów finansowanych przez KBN
(Centrum NUKAT), oznacza to o 31 pracowników mniej niż 1 kwietnia 2002 r.
Następny komunikat i (już
precyzyjny) budżet BUW przedstawiony będzie po otrzymaniu dotacji budżetowej
MEN (zazwyczaj w końcu maja).
NOWOŚCI W PRACY ODDZIAŁU WYDAWNICTW CIĄGŁYCH
Sekcja Gromadzenia w Oddziale
Wydawnictw Ciągłych BUW stanęła pod koniec 2002 roku przed nowym, niezwykle
czasochłonnym i trudnym zadaniem: koniecznością dokonania odprawy celnej
wszystkich zeszytów wydawnictw ciągłych wpływających do systemu
informacyjnego-bibliotecznego UW. Przystępowaliśmy
do tego zadania pełni obaw mając świeżo w pamięci, jak wiele czasu i pracy
zajęło przygotowanie wykazów czasopism do odprawy celnej za I półrocze 2002,
gdy odprawa dotyczyła wyłącznie czasopism BUW.
Oddział Komputeryzacji przygotował specjalny program, wykorzystując istniejącą już bazę ISIS i dostosował ją do obecnych potrzeb w programie Access. Po licznych modyfikacjach powstał program, dzięki któremu udało się dokonać odprawy celnej dla wszystkich bibliotek i uaktualnić dane o zasobach całego systemu informacyjnego-bibliotecznego UW w zakresie czasopism zagranicznych.
Od początku 2003 roku, po długich
dyskusjach i wielokrotnych próbach, wypracowano w Access metodę rejestracji
całego wpływu bieżącego (czasopisma polskie i zagraniczne) BUW. Przynosi to
wiele korzyści:
· zaniechano wreszcie prowadzenia tradycyjnych kartotek akcesyjnych,
·
uproszczono przekazywanie czasopism zagranicznych
prenumerowanych przez BUW dla bibliotek wydziałowych do tychże bibliotek,
·
opracowano metodę oznaczania czasopism przekazywanych z
Czytelni Czasopism Bieżących do sekcji opracowania i do opracowania
technicznego,
·
dane będą automatycznie eksportowane do katalogu online
BUW,
·
dane te staną się podstawą do:
a/
sporządzenia inwentarza wydawnictw ciągłych, który będzie drukowany na koniec
każdego roku. W wyniku tego zaniechamy prowadzenia inwentarza w postaci
kartoteki. (Przetestowano poprawność funkcjonowania systemu drukując inwentarz
za 1 kwartał 2003),
b/
uzyskiwania różnorodnych danych statystycznych dotyczących wydawnictw ciągłych
gromadzonych w BUW i bibliotekach wydziałowych,
c/
publikowania przez Bibliotekę Narodową „Centralnego Katalogu Wydawnictw Ciągłych w Bibliotekach
Polskich”.
Mimo usilnych starań, nie udało
się skopiować do Access wszystkich danych z ISIS i VTLS. Trwają wytężone prace
nad ich uzupełnieniem i przygotowaniem pierwszego pliku do eksportu do VTLS.
Niestety spodziewamy się, że w najbliższych miesiącach w opisach zasobu
czasopism pojawią się błędy (np.
powtórzenia w rejestracji zeszytów). Wszystkie one będą sprawdzane na podstawie
wydruków i modyfikowane ręcznie.
(Oprac. Barbara
Nałęcz)
30 marca 2003 r. minęły dwa lata
od chwili rozpoczęcia prac nad dygitalizacją zbiorów BUW. W efekcie sprawdziły
się założenia przyjęte w ”Programie
mikrofilmowania
i dygitalizacji zbiorów BUW”, zostały pokonane bariery sprzętowe i technologiczne, a także, w znacznej mierze,
organizacyjne. Do chwili obecnej wyprodukowano 36 CD-ROMów, na których
zamieszczono 150 tytułów w 285 wol. 55 tytuły spośród nich są dostępne w sieci
lokalnej Ultranet, a 2 w Internecie. Ponadto na stronie domowej BUW w
podfolderze Zdygitalizowane zbiory BUW znajduje się wykaz zbiorów w formacie cyfrowym wraz z ich
opisami. Stanowią one tez część oferty naszego internetowego sklepu. Od września
2002 do marca 2003 sprzedano 13 CD-ROMów.
I etap prac został zakończony podpisaniem Porozumienia o współpracy w zakresie dygitalizacji polskiej prasy i czasopism naukowych miedzy BUW a BN (zob. Styczeń w Bibliotece, 2003). To obliguje nas do dalszych działań nad doskonaleniem dotychczasowych możliwości. W tym roku chcemy rozpocząć prace nad dygitalizacja zbiorów w kolorze (aparat cyfrowy został już zamówiony) i opracować sprawne, szybkie oraz przyjazne dla użytkownika sposoby umieszczania zdygitalizowanych zbiorów w Internecie w zależności od rodzajów tych zbiorów. Pod przewodnictwem dyr. Jolanty Stepniak pracuje nad tym zespół w składzie: Piotr Maculewicz (któremu należą się szczególne podziękowania ze względu na fakt, ze Jego pomoc wybiega daleko poza zakres obowiązków służbowych), Anna Pełka, Andrzej Regmunt oraz Elzbieta Arcipowska i Ewa Stachowska-Musiał. Mamy nadzieje, że prace te, podobnie jak w poprzednim okresie, doprowadzą do pozytywnych rozwiązań.
(Oprac. Ewa
Stachowska-Musiał)
ZWROT STARODRUKU
18 marca dyrektor Henryk
Hollender i niżej podpisana zwrócili prof. Andrzejowi Kajetanowi Wróblewskiemu
starodruk: A. Kirchera: Magnes sive de
magnetica arte libri tres... (Roma 1654), który ponad dziesięć lat temu
został przyjęty do renowacji przez
ówczesnego kierownika Pracowni Konserwatorskiej, dr Zdzisława Piszczka. Liczący
708 stron starodruk był w bardzo złym stanie — zaatakowany przez pleśnie papier
rozpadał się, miał poważne ubytki, a oprawa była po prostu destruktem. Ekipa dr
Piszczka, mimo podjętych prób, nie potrafiła uratować dzieła. W następnych
latach przeszkodą były przede wszystkim zbyt duże koszty i czasochłonność
koniecznych zabiegów konserwatorskich. Sensowne rozwiązanie patowej sytuacji
przyniósł dopiero postęp prac nad dygitalizacją zbiorów. Na wniosek E.
Stachowskiej-Musiał postanowiono zwrócić profesorowi dzieło w postaci zdygitalizowanej (oczywiście wraz ze
zdezynfekowanym i zabezpieczonym oryginałem). Pomysł okazał się przysłowiowym
strzałem w dziesiątkę, bowiem prof. Wróblewski wykorzystuje technikę
dygitalizacji w codziennej pracy tworząc przy jej pomocy cyfrowe materiały dydaktyczne dla swoich
studentów na stronach internetowych Wydziału Fizyki. Doświadczenia obu stron w
tym zakresie pozwoliły na
przeprowadzenie bardzo ciekawej dyskusji na temat wykorzystania dygitalizacji
zbiorów w edukacji społeczeństwa, ze
szczególnym uwzględnieniem dydaktyki na naszym Uniwersytecie. Profesor zwiedził
też naszą pracownię dygitalizacyjną, obejrzał wyprodukowane w niej CD-ROMy
oraz internetowe realizacje i wysoko ocenił ich jakość.
(Oprac. Ewa
Stachowska-Musiał)
Zebranie
Zespołu Koordynacyjnego NUKAT
odbyło się 24 marca, przewodniczył mu dyr. Henryk
Hollender.
Podczas spotkania zostały omówione następujące
zagadnienia:
· sprawozdanie Budowa Narodowego Uniwersalnego Katalogu
Centralnego NUKAT w 2002 r. przygotowane przez kierownika Centrum NUKAT,
Marię Burchard;
· omówienie zadań
zrealizowanych w Centrum NUKAT w okresie od stycznia do marca 2003 r.:
o przygotowanie sprawozdań i
spraw finansowych katalogu NUKAT;
o ustalenie współpracy
dotyczącej stosowania jhp MeSH w katalogu NUKAT;
o przygotowania dotyczące
współpracy z Biblioteką Narodową;
o spotkania z nowymi
użytkownikami katalogu NUKAT;
o opracowanie tekstu
porozumienia oraz rozesłanie go do 33 bibliotek współpracujących;
· scalanie baz i wpływ
migracji bibliotek do systemu Virtua na pracę katalogu centralnego;
· oraz pozostałe problemy.
Sprawozdanie zostało przyjęte pozytywnie, doceniono wkład
włożony przez Centrum NUKAT.
(Oprac.
Magdalena Krynicka)
Marzec rozpoczął się od bardzo
oczekiwanego szkolenia w zakresie definiowania użytkowych parametrów systemu
VIRTUA. W dwóch sesjach, przeprowadzonym za pośrednictwem Internetu z
Barcelony, obok kilku osób z BUW wzięły udział przedstawicielki bibliotek z
Krakowa, Lublina i Wrocławia. Efekty edukacyjne szkolenia były raczej mizerne,
ze względu na nienajlepszą słyszalność i kiepskie przygotowanie dydaktyczne
osoby prowadzącej zajęcia. Szkolenie koncentrowało się na raczej na aktywizacji
wszystkich funkcji widocznych na ekranie niż omówieniu efektów ich użycia, czy
wzajemnych zależności pomiędzy poszczególnymi parametrami. Ciekawy i
inspirujący był natomiast sam program wykorzystywany do szkolenia, który
umożliwiał aktywne wszystkim uczestnictwo (zadawanie pytań przez mikrofon,
komunikacja typu „chat”, piktograficzne wyrażanie swoich reakcji — aplauz,
negacja, potwierdzenie).
Najważniejszym działaniem z punktu widzenia przygotowań do migracji było wypełnienie i przesłanie do firmy VTLS kwestionariusza, Virtua Installation&Planning Questionnaire, w którym podano:
·
podstawowe informacje dotyczące sprzętu (serwera oraz
stacji roboczych, na których będzie zainstalowany klient VIRTUA). O ile serwer
jest jeden to oprogramowanie klienta będzie instalowane na PC działających pod
4 różnymi wersjami Windows (95, 98, 2000, NT), gdyż taka jest różnorodność
komputerów w sieci bibliotek UW;
·
wielkość bazy (aktualna oraz planowana za rok i za pięć lat, lista stosowanych lokalizacji,
typów użytkowników, stosowanych kar) — warto wiedzieć, że w momencie migracji
baza musi być przygotowana na ok. 300 tys. rekordów bibliograficznych, 350 tys.
rekordów autorytatywnych, 500 tys. rekordów egzemplarza i zasobu, 120 tys.
rekordów czytelników, 48 tys. rekordów
wypożyczeń, przy rocznej liczbie operacji wypożyczenie / zwrot ok. 400
tys.; a lista lokalizacji obejmuje ponad. 100 miejsc w BUW i sieci
współpracujących bibliotek UW;
·
parametry przeładowywanych rekordów (w tym rodzaje i
zawartość indeksów, rodzaje stosowanych sygnatur). W dalszym ciągu będziemy
stosować różne rodzaje sygnatur w zależności od lokalizacji książki (jest
szansa, że symbol klasyfikacji będzie się pojawiał na pierwszym ekranie),
zaplanowano utworzenie odrębnego indeksu haseł KBK, zachowano możliwość
przejmowania JHP BN z bazy NUKAT, po naradzie odrzucono stosowanie
jakichkolwiek „ stop list” przy wyszukiwaniu przez słowa kluczowe.
Trwają prace nad definiowaniem
parametrów systemu w bazie testowej, jednak ze względu ujawniony w bazie błąd
przebiegają one wolniej niż zaplanowano.
Odbyło 19 marca. Zostało zorganizowane na prośbę
Departamentu Wychowania i Promocji Obronności Ministerstwa Obrony Narodowej, a
złożyło się na nie: zwiedzanie BUW, wykład Cyfrowe
zbiory we współczesnej bibliotece wygłoszony przez niżej podpisaną oraz
pokaz pracowni dygitalizującej zbiory.
(Oprac. Ewa
Stachowska-Musiał)
Format MARC 21 rekordu bibliograficznego dla dokumentu elektronicznego
autorstwa Krystyny Sanetry ukazał się jako 12 numer serii „Formaty, Kartoteki” w połowie marca
2003 r. Jest to publikacja od dawna oczekiwana, która pozwoli na katalogowanie
dokumentów elektronicznych. W bibliotekach polskich jest już dość dużo tego
typu dokumentów, których dotychczas nie opracowywano lub robiono to na różne
sposoby. Książka jest adresowana do bibliotek stosujących różne oprogramowania
obsługujące format MARC 21.
Zawiera zasady sporządzania
rekordów bibliograficznych dla dokumentów elektronicznych, tj. dokumentów
dostępnych za pomocą komputera, zarówno wydawanych pierwotnie na nośnikach
elektronicznych jak dysk optyczny, dyskietka itp., jak również przenoszonych na
takie nośniki w procesie digitalizacji, a także dokumentów dostępnych w sieci
lokalnej lub w Internecie (uważa się je za opublikowane). Katalogując
wydawnictwa ciągłe należy korzystać równocześnie z instrukcji Format MARC 21 rekordu bibliograficznego dla
wydawnictwa ciągłego autorstwa Barbary Nałęcz.
(Oprac.
Magdalena Krynicka)
W dniach 7-31 marca w Bibliotece
Uniwersyteckiej w Warszawie miała miejsce wystawa Marzec 1968,
zorganizowana przez Instytut Pamięci Narodowej pod patronatem JM Rektora UW.
Zaprezentowane fotogramy przedstawiały przebieg wydarzeń marcowych na tle
ówczesnej sytuacji w Polsce i w Europie oraz jego stłumienie przez władze,
przypominały osoby związane z marcowym ruchem studenckim. Z otwarciem wystawy połączono
pokaz nieznanych dotychczas materiałów filmowych ze zbiorów służby
bezpieczeństwa, przedstawiających głównie tłumienie demonstracji studenckich na
Krakowskim Przedmieściu. Zamieszczone na wystawie zdjęcia oraz pokazywane
materiały filmowe komentował prof. Jerzy Eisler.
W przeddzień otwarcia wystawy w
Instytucie Pamięci Narodowej odbyła się związana z nią konferencja. O ile
wystawa w BUW koncentrowała się głównie na wydarzeniach marcowych w
Uniwersytecie Warszawskim, konferencja — zapewne przy założeniu, że przebieg
manifestacji w stolicy jest już zbadany i powszechnie znany — właściwie
pomijała zajścia w Warszawie. Prelegenci omówili ogólną sytuację w Polsce jako
tło Marca ‘68, porównując go z innymi „polskimi miesiącami” oraz różnymi
ruchami studenckimi w innych krajach; poruszyli też kwestię wybuchu
antysemityzmu sprowokowanego przez władze przy okazji tłumienia protestów
społecznych.
Kolejne referaty poświęcone były wydarzeniom marcowym w
Gdańsku, Katowicach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Poznaniu i Wrocławiu; jak
wskazują najnowsze badania archiwalne, protesty studenckie w pozawarszawskich
ośrodkach akademickich miały o wiele większy zasięg i skalę, niż dotychczas
sądzono. Materiały źródłowe zaprzeczają też powszechnie przyjętemu poglądowi,
jakoby wydarzenia marcowe dotyczyły tylko wąskiego kręgu młodzieży studenckiej
i popierających ją intelektualistów, osamotnionych czy wręcz odtrąconych przez
resztę społeczeństwa, a zwłaszcza robotników. Prelegenci przywoływali przykłady
demonstracji na prowincji, w małych nieakademickich miejscowościach, oraz akcji
protestacyjnych, zarówno popierających studentów, jak i wysuwających swoje
własne cele. Tezie o rzekomo powszechnym potępieniu ruchu studenckiego przez
robotników zaprzeczają zarówno konkretne przykłady poparcia (np. tramwajarze
łódzcy), jak i represje, które objęły także środowisko robotnicze. Wszystko to
wskazuje, że niektóre aspekty wydarzeń marcowych były dotąd błędnie
interpretowane lub niezbadane. Przejęcie materiałów archiwalnych przez Instytut
Pamięci Narodowej umożliwi zapewne ponowne opracowanie tego rozdziału historii.
Referaty wygłoszone podczas
konferencji będą opublikowane w serii Materiały
Pokonferen-cyjne IPN.
W konferencji wzięły udział
przedstawicielki Oddziału Udostępniania i Informacji Naukowej Elżbieta Petrović i Małgorzata Jarosławska.
(Oprac.
Małgorzata Jarosławska)
WYSTAWA ALVARA AALTO
Od 14 do 28 marca w sali 316 miała miejsce wystawa projektów budynków bibliotecznych autorstwa fińskiego architekta Alvara Aalto. Wystawę przygotowało muzeum Alvara Aalto w Jyväskylä, wcześniej była pokazywana w Rzymie, z Warszawy pojechała do Poznania.
Z notatki prasowej, którą otrzymaliśmy z ambasady Finlandii:
Alvar Aalto (1898-1976) należy do grupy najbardziej znanych na świecie osobowości fińskich a jego nazwisko wymienia się razem z nazwiskami najsłynniejszych architektów świata. Jego niezwykle płodna, ponad 55-letnia twórczość oraz liczne nagrody i wyróżnienia w prestiżowych konkursach przyniosły mu międzynarodową sławę, dzięki której Finlandia przestała być uważana za prowincję powojennej Europy. Alvar Aalto swoją architekturą prezentował filozofię, której najważniejszym elementem jest człowiek żyjący w harmonii z naturą. To właśnie dlatego zaprojektowane przez niego budowle, oprócz cech wyznawanego przez niego funkcjonalizmu, charakteryzują się miękką linią i idealnym dopasowaniem do krajobrazu. Ta synteza dzieła ludzkiego z dziełem natury jest ukłonem architekta-humanisty w stronę tradycji i mentalności fińskiej, opartej na szacunku dla natury. Aalto projektował kompleksowo, ponieważ uważał, że architektura obejmuje wszystko: od urbanistyki po najmniejszy szczegół budynku. Oprócz budynków projektował również meble, lampy i inne przedmioty użytkowe. To właśnie dlatego nadano mu miano ojca fińskiego wzornictwa przemysłowego, które tryumfowało na arenie międzynarodowej szczególnie w latach 50-tych i 60-tych. Alvar Aalto pozostawił po sobie ok. 200 zrealizowanych prac oraz wiele prac konkursowych.
Biblioteki są jedną z części jego twórczości architektonicznej. Zrealizowano 19 projektów. Prezentowana wystawa skupiała się właśnie na zaprojektowanych przez Alvara Aalto bibliotekach, czyli miejscach użyteczności publicznej, umożliwiających kontakt z książką. Eksponowane na wystawie zdjęcia oraz szkice projektów są tylko niewielką próbką tak typowego dla Alvara Aalto zmysłu kompozycyjnego, jego szczególnego wyczulenia na przyrodę i jednocześnie pragmatyzmu. Wystawa składała się z pięciu części. Każda z nich przedstawia nowatorskie rozwiązania problemów z jakimi Alvar Aalto borykał się w procesie tworzenia projektu jak wykorzystanie przestrzeni czy problem światła. Płynna, kojarząca się z linią brzegową linia, tak charakterystyczna dla jego projektów, nakreśliła jedyny w swoim rodzaju, niepowtarzalny styl architektoniczny Alvara Aalto.
W dniu otwarcia wystawy, na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (ul. Koszykowa 55) o godz. 10.00 odbył się wykład wygłoszony przez kuratora Muzeum Alvara Aalto w Jyväskylä Teiję Isohauta poświęcony całokształtowi twórczości Alvara Aalto.
KSIĘGOZBIÓR SZWAJCARSKI
W dniu 20 marca w obecności
ambasadora Szwajcarii odbyła się uroczystość przekazania Bibliotece
Uniwersyteckiej w Warszawie 500 książek szwajcarskich ofiarowanych przez
Szwajcarską Fundację ds. Kultury Pro Helvetia. Dar, ustawiony na półkach w
szerokiej dziedzinie Język. Literatura jest
początkiem kolekcji, określanej na panelach jako „Księgozbiór Szwajcarski”.
Uroczystość poprzedził wykład szwajcarskiej pisarki, Elisabeth Huber: Des écrivains venus de Suisse/Pisarze przychodzący ze Szwajcarii.
Utworzony w ramach dostosowywania
struktur SBP do podziału administracyjnego kraju Okręg Mazowiecki SBP składa
się z 6 oddziałów: ciechanowskiego, płockiego, ostrołęckiego, radomskiego,
siedleckiego i warszawskiego, 34 kół i 1175 członków, z których większość to
pracownicy bibliotek publicznych. Okręgowi temu od września 2002 r.
przewodniczy Ewa Stachowska-Musiał.
4 marca prezentację na temat FRBR - warunki zastosowania w katalogach bibliotek polskich przedstawiła Anna Paluszkiewicz. Omówiła model danych bibliograficznych określony w opublikowanym przez IFLA w 1998 roku dokumencie Functional Requirements for Bibliographic Records. Przedstawiła też korzyści wynikające z wdrożenia takiego modelu oraz warunki jego zastosowania w katalogach bibliotek polskich.
Dnia
13 marca 2003 r. odbył się wieczór poetycki Klubu Poetów pt. „Pokolenia,
Pokolenia...” według scenariusza
Grażyny Ziółkowskiej i Marii Laseckiej.
Wiersze
Piotra Baranowskiego, Konrada Jędrosza, Anny Kowalczyk, Piotra Laska, Justyny
Stańczak („pokolenie młodych”) oraz Marii Chudoby, Elżbiety Jasińskiej-Jędrosz,
Marii Laseckiej, Beaty Miśkiewicz, Grażyny Ziółkowskiej („pokolenie starych”)
recytowali: P. Baranowski, K. Jędrosz, M. Lasecka oraz Maja Dornarowicz i
Mariola Serafin ze Studio Teatralnego z Warszawy, kierowanego przez Iwonę
Dornarowicz.
Spotkanie to, na które licznie przybyli sympatycy naszego Klubu, a także miłośnicy poezji w ogóle, było pierwszym w nowym gmachu BUW. Mamy nadzieję, że wieczory poetyckie Klubu stanowić będą, wzorem niegdysiejszych spotkań z Krakowskiego Przedmieścia, kontynuację pewnej tradycji literackiej BUW.
Wieczór
poetycki był przeglądem dorobku literackiego twórców różnych pokoleń, którzy są
związani ze środowiskiem uniwersyteckim jako studenci lub pracownicy. Na
szczególną uwagę zasługuje poezja młodych, bogato reprezentowana podczas
spotkania, wyrażająca w dojrzałej formie poetyckiej stosunek do najważniejszych
przejawów życia — od miłości, wiary, sztuki, po cierpienie i śmierć.
Podczas przygotowań do imprezy spotkaliśmy
się z życzliwością i pomocą zarówno ze strony Dyrekcji BUW, NZSS „Solidarność”,
jak i niektórych pracowników Biblioteki. Składamy im za to gorące podziękowania.
Liczymy też na to, że w przyszłości poparcie dla blisko dziesięcioletniej
działalności Klubu Poetów nie zmniejszy się, a imprezy klubowe stanowić będą
stały element życia kulturalnego Biblioteki na Dobrej.
(Oprac. Justyna Stańczak, Grażyna Ziółkowska)
6 marca —
Janet Zmroczek z działu slawistyznego Biblioteki Brytyjskiej
10 marca —
Sekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji Szwecji wraz z
delegacją oraz prof. Günter Radden, visiting professor w Instytucie Anglistyki
UW
18 marca —
Janusz Pietkiewicz, z-ca dyr. Wydz. Kultury Urzędu Miasta, w sprawie przekazania dla BUW popiersia
Heinego, daru od władz miejskich
Düsseldorfu.
KADRY
Przestali pracować:
- mgr Piotr Bogacki, Centrum NUKAT, od 8 marca,
- Maria Roszczyk, Oddział Wydawnictw Ciągłych, 31 marca.
Nowo zatrudnieni:
- mgr Julianna
Wołosiuk, Centrum NUKAT, 13 marca.
Z ŻYCIA BIBLIOTEK WYDZIAŁOWYCH
Na zebraniu kierowników bibliotek
wydziałowych w dniu 13 marca w obecności zaproszonych członków Komisji ds.
Gromadzenia pani Grażyna Miernicka przedstawiła projekt Zasad gromadzenia, przechowywania i udostępniania zbioru cimeliów w
systemie biblioteczno-informacyjnym Uniwersytetu Warszawskiego. Przygotowanie tego projektu
poprzedziły liczne konsultacje przeprowadzone w gronie Komisji, w skład której
wchodzą pracownicy BUW: mgr Grażyna Miernicka (przewodnicząca), dr Hanna
Kolendo, mgr Ewa Chruścicka, mgr Dorota Gabriel-Marcinkowska, mgr Ewa Piskurewicz
oraz przedstwiciele pracowników bibliotek innych jednostek organizacyjnych UW
mgr Maria Lasecka, mgr Marzena Franke oraz dr Adam Stopa. Dokument ten
opracowany został w taki sposób, by możliwe było zastosowanie przyjętych w nim
rozwiązań we wszystkich placówkach systemu biblioteczno-informacyjnego UW.
Składa się on z czterech części. W pierwszej części wymienione zostały te
wydawnictwa, który mogą zostać włączone do zbioru cimeliów, a w kolejnych
trzech częściach zamieszczone zostały zasady dotyczące odpowiednio gromadzenia,
przechowywania i udostępniania cimeliów. Zasady te zaczną obowiązywać po
zaakceptowaniu dokumentu przez Radę Biblioteczną.
Bieżące komunikaty dotyczyły:
·
przebiegu zebrania senackiej komisji bibliotecznej,
które odbyło się 5 marca 2003 roku;
·
kontynuowania rozpoczętej w ubiegłym roku kalendarzowym
akcji sprawdzania depozytów BUW w bibliotekach wydziałowych;
· planów tworzenia, we współpracy z poszczególnymi wydziałami i instytutami bazy danych (w ramach istniejącego katalogu) zawierającej informacje o zajęciach dydaktycznych na Uniwersytecie Warszawskim, osobach prowadzących te kursy oraz wykorzystywanej przez nich literaturze;
·
stanowiska Radców Prawnych UW dotyczącego godzin do
odbioru za przepracowane dyżury sobotnie i niedzielne;
·
propozycji wyceny zbiorów w podziale na wydawnictwa
zwarte polskie i obce oraz czasopisma, która można stosować w przypadku wyceny
braków bezwzględnych oraz książek i czasopism pochodzących z darów i wymiany;
· nowej oferty baz on-line przeznaczonych do testowania. Być może niektóre z nich zastąpią w przyszłości bazy aktualnie udostępniane za pośrednictwem programu ULTRANET.
(Oprac. Roman
Tabisz)
Uwagi, komentarze i teksty do biuletynu proszę
kierować do Anny Wołodko, pok. 236,
tel.: 5525650, 0601786494,
e-mail:
green@mail.uw.edu.pl